|
خدمات جدید ارتقای سلامت به بیماران بستری در بیمارستان
توانمند سازی بیماران برای مدیریت ارتقای سلامت در بیماری‌های مزمن
به طور کلی مداخلات تخصصی در بیمارستان‌ها نقطه عطفی در روند بیماری ایجاد کرده و علاوه بر آن پایه‌ای برای مدیریت موفق یا بهبودی بیماری‌های مزمن فراهم می‌آورد. بخش اعظم روند بهبودی یا مدیریت روزانه بیماری (پیشگیری از تشدید، تاثیرات منفی درازمدت، نتایج اجتماعی و غیره) باید به طور اولیه توسط خود بیماران انجام شود (با حمایت حرفه‌ای ویژه توسط بیمارستان، خدمات تخصصی، پزشک خانواده یا دیگر خدمات مراقبت سلامتی و حمایتی). این مرحله از بیماری، مدت بیشتری طول می‌کشد و خارج از کنترل مستقیم بیمارستان است ولی برای دستیابی به نتیجه حساس بازیابی سلامت و کیفیت زندگی لازم است. حمایت حرفه‌ای در این مرحله در ابتدا آموزشی است و شامل اطلاع رسانی اولیه، مشاوره و تمرین است.
بیمارستان‌ها باید همواره در طیف وسیعی از بیماری ها با تامین حمایت‌های لازم بوسیله خود یا با ارجاع بیماران به دیگر ارایه‌کنندگان مراقبت‌های سلامتی تخصصی این دیدگاه را در نظر داشته باشند. هر اندازه که بیماری و درمان آن پیچیده‌تر و نادرتر باشد این وظیفه بیشتر بر عهده بیمارستان خواهد بود، ولی باید توجه داشت که این امر نیازمند برنامه‌ریزی قانونی و مالی جهت تامین سیستماتیک این خدمات است.
در شبکه بین‌المللی بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت، مثال‌های زیادی در مورد مداخلات موثری از این گونه خدمات وجود دارد مانند آموزش بیماران دیابتی یا بیماران دچار COPD[16].
توانمندسازی بیماران در جهت توسعه شیوه زندگی ارتقا دهنده سلامت
دست آورد سلامتی در مداخلات بیمارستانی زمانی قابل افزایش است که با چشم اندازی بلند مدت‌تر مورد توجه قرار گیرند. در این صورت است که سلامت بیشتر با تغییرات شیوه زندگی قابل ارتقا خواهد بود و لذا باعث کاهش خطرات مربوط به بیماری و ایجاد ظرفیت هایی برای سلامت و تامین منابع می‌گردد[17،18،19]. به منظور تاثیرگذاری بر شیوه زندگی افراد می‌توان به طور اولیه از خدمات آموزشی (اطلاع‌رسانی، مشاوره و تمرین) استفاده کرد. این خدمات توسط نهادهای گوناگونی قابل ارایه هستند، مانند سایر نهادهایی که در مراقبت سلامتی، خدمات اجتماعی و آموزش بالغین مشغول فعالیت هستند.
بیمارستان‌ها به دلیل رابطه با بیماران در یک موقعیت بحرانی (در شرایط بیماری، آموزش پذیری و همکاری اغلب بیماران بیشتر است) و به عنوان یک مرکز علمی و داشتن جایگاهی بالا در حوزه سلامت در وضعیت مناسب و خوبی جهت ارایه خدمات قرار دارند. به عنوان نمونه با استفاده از فرصتی که برای برقراری ارتباط با بیماران در بیمارستان موجود است و همچنین زمان موجود در بیمارستان، آموزش سلامت می‌تواند در یک بسته آموزشی ارایه گردد. سرمایه‌گذاری در این راه باعث کمک به توسعه بیمارستان‌ها و تبدیل شدن آن ها به مراکز واقعی سلامتی می‌گردد.
مشارکت در ارتقای سلامت و تقویت وتوسعه زیربناهای جامعه جهت نیازهای خاص بیماران
براساس شواهد موجودکه کافی نیز هست، شیوه زندگی سالم فقط تا حدودی وابسته به دانش، مهارت و انگیزه فردی است و بخش اعظم آن به ساختارهای دست‌یافتنی، منابع و انگیزه‌های فرهنگی وابسته می‌باشد. این امر همانند بهبود شیوه زندگی، به حوزه مدیریت بیماری نیز برمی‌گردد. بیمارستان برای مدیریت کافی بیماری‌ها و خطرات خاص به میزان لازم دارای آگاهی و دانش است و می‌تواند از این اطلاعات در جهت تولید دانش اپیدمیولوژی سلامت استفاده نماید. بیمارستان در جهت حمایت از موضوعات مورد علاقه افراددر حوزه سلامت یا گروه‌های بیماران در زمینه‌های گوناگون اجتماعی در موقعیت خوبی به سر می‌برد. بیمارستان جهت انجام این وظایف و کسب مهارت‌ها و تامین منابع باید قوانین خاص معمول خود را وضع نماید. پیدا کردن جایگزینی کافی برای این نقش فعال بیمارستان در حوزه سلامت کار مشکلی است. این راهبرد هنوز به صورت سیستماتیک مورد تحقیق قرار نگرفته است. ولی می توان مثال‌های زیادی از به‌کارگیری آن ها در حمایت از گروه‌های خودیاری بیماران یا تامین خدمات یا کالاهای پزشکی خاص برای آن ها در جامعه ذکر نمود.
|
