استانداردهای موجود در حوزه پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت
علی رغم شواهد موجود در زمینه اثر پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت بر نتیجه درمان، منابع کمی به توصیف اهداف کیفی، و توسعه استانداردها با توجه به پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت اختصاص یافته‌اند.
در نهمین کنفرانس بین‌المللی بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت در کپنهاگ در سال 2001، سازمان بهداشت جهانی کارگروهی را جهت تدوین استانداردهای ارتقای سلامت در بیمارستان‌ها بنا نهاد.
پیش نویس استانداردها توسط کارشناسان ارتقای سلامت مورد بحث و بررسی قرار گرفت و استانداردهای تدوین شده در کارگروه‌های قبلی در براتیسلاوا در ماه مه 2002 و در بارسلونا در ماه نوامبر 2002 نیز بررسی گردید و 5 استاندارد به دقت شرح داده شدکه هر یک شامل فرمولاسیون استاندارد، اهداف، تعریف معیارها و اجزای قابل اندازه‌گیری بود. هم زمان با تدوین استانداردهای جدید، این کارگروه بررسی دوره‌ای از استانداردهای موجود از 6 سازمان اعتباربخشی بزرگ در استرالیا (شورای خدمات سلامتی استرالیا)، کانادا (شورای اعتباربخشی خدمات سلامتی کانادا)، آمریکا (کمیسیون تلفیق بین‌المللی)، فرانسه (آژانس ملی اعتباربخشی و ارزیابی سلامت)، انگلیس(کیفیت سلامتی استانداردها) و اسکاتلند (بورد استاندارد اسکاتلند) را نیز انجام داد.
هیچ کدام از این سازمان‌ها حین بررسی دوره‌ای، استانداردهای خاصی برای پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت تدوین نکرده بودند. البته برخی استانداردها تا حدودی شامل مسایل مربوط به پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت می‌شد ( جدول 1).
جدول1- استانداردهای بین‌المللی موجود در مورد پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت.
ارجحیت نیاز بیمار به خدمات پیشگیری، درمان تسکینی، درمان قطعی و بازتوانی بر پایه شرایط بیمار حین پذیرش می‌باشد (JCI).
بیمارستان با بخش مراقبت‌های اولیه به منظور ارجاع به موقع و مناسب بعدی همکاری می‌کنند (JCI) بیماران در معرض خطر سو تغذیه تحت درمان تغذیه‌ای قرار می‌گیرند (JCI).
بیمارستان با بخش‌های مربوطه در بخش مراقبت‌های اولیه در زمینه ارتقای سلامت و پیشگیری از بیماری‌ها از طریق اطلاع‌رسانی و راهنمایی، همکاری می‌نماید (JCI).
تیم کارکننده بر روی جامعه به پیشگیری و ارتقای سلامت، یا شناسایی مشکلات سلامتی در مراحل اولیه و افزایش سلامت افرادی که به آن‌ها سرویس دهی می‌کند می‌پردازد (CCHSA).
بخش مربوطه، به ارزیابی عوامل خطر مرتبط با خدمات و مراقبت‌های ارایه شده در 12 ماه گذشته پرداخته و نتایج را ثبت می‌کند (HQS).
بیمارستان، ارزیابی‌های مقدماتی فردی را که ویژه گروه‌های خاصی از بیماران است، انجام می‌دهد (از جمله بیماران دارای علایم و نشانه‌های وابستگی به الکل یا داروها) (JCI).
علاوه بر این استانداردهای خاص، برخی استانداردها شناسایی شد که به جنبه‌هایی که برای پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت نیز قابل توجه بودند، اشاره داشت (بالاخص استانداردهای مربوط به اطلاع‌رسانی). جدول2 مثال‌هایی از این استانداردها را ارایه کرده است.
جدول 2. استانداردهای بین‌المللی موجود مربوط به جنبه‌های مرتبط با پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت
بیماران و خانواده‌هایشان اطلاعات و راهنمایی‌هایی دریافت می‌کنند تا بتوانند در تصمیم‌گیری‌های درمانی و مراقبتی در طول سیر بیماری شرکت نمایند (JCI).
بیماران و احتمالا خانواده‌هایشان باید راهنمایی‌ها را به گونه و زبانی قابل فهم دریافت نمایند (JCI).
راهنمایی‌ها و تمرینات آموزشی، نیازهای بیمار را در جنبه سلامت حمایت می‌کنند (JCI).
تیم درمانی، تمام اطلاعات مربوط درباره خدمات ارایه شده را به بیماران و خانواده‌هایشان ارایه می‌دهد (CCHSA).
استانداردهای اعتباردهی در حوزه ایمنی بیمار و کنترل عفونت در این جداول نشان داده نشده است.
