ارتقای سلامت کارکنان
حتی اگر وظیفه اصلی بیمارستان‌ها مراقبت از بیماران باشد، آن‌ها خواه ناخواه تاثیر مهمی بر سلامت کارکنان خود دارند که حداقل 3 درصد از نیروی کار اروپا را به خود اختصاص می‌دهند. از نقطه نظر ارتقای سلامت، تاثیر بیمارستان بر سلامت کارکنان باید با توجه به سیاست کلی سازمان بیمارستان مورد نظر قرارگیرد. این موضوع نه تنها مورد توجه کارکنان و سیاست کلی سلامت است بلکه به عنوان یک ارزش نیز برای بیمارستان به عنوان یک سازمان محسوب می‌شود، زیرا سلامت کارکنان در یک چنین سازمانی تخصصی لازم است. به عنوان یک قاعده، راهبردهای مورد استفاده برای بیماران را می‌توان در مورد سلامت کارکنان نیز مورد استفاده قرار دارد. سه راهبرد برای توسعه کیفیت سلامتی در بیمارستان به عنوان محیط کار کارکنان وجود دارد؛ دو راهبرد در ارتباط با کارکنان یا کارگروه‌ها است و یک راهبرد در ارتباط با بیمارستان به عنوان محل کار کارکنان است.
توانمندسازی کارکنان در جهت خود- مراقبتی و خود-کفایی در ارتقای سلامت
قبل از آن که کارکنان به عنوان ابزاری برای کار شناخته شوند باید این افراد را به عنوان انسان در نظر گرفت. لذا مادامی که کارکنان در بیمارستان حضور دارند، باید برای خود- مراقبتی و خود-کفایی در ارتقای سلامت توانمند شوند (مانند ایجاد دوره‌های استراحت، تغذیه، سلامت عمومی و فعالیت های فرهنگی و اجتماعی و نظافت شخصی).
توانمندسازی کارکنان برای مشارکت در امر ارتقای سلامت در محل کار
کار در بیمارستان (درمان، مراقبت و خدمات پشتیبانی) نه تنها بر سلامت بیماران موثر است بلکه بر سلامت تامین‌کنندگان این خدمات نیز تاثیرگذار است. این امر به خوبی در طب‌کار ثابت شده است (ولی همیشه به طورکامل به این امر پرداخته نمی‌شود). ارزش افزوده ارتقای سلامت، جلب توجه کارکنان نسبت به کنترل شاخص‌های سلامت توسط خودشان در فرآیندهای کاری است و لذا نیازمند توانمند سازی کارکنان توسط مدیران و مدیریت ارتقای سلامت، بهبود فرآیندهای کاری و رفتارهای حرفه‌ای است.
توسعه بیمارستان به عنوان یک محیط حمایتی، ارتقا دهنده سلامت و توانمندکننده کارکنان
بیمارستان به عنوان محیطی مادی و اجتماعی بر سلامت کارکنان خود حتی بیش از بیماران تاثیرگذار است. این بیمارستان ها، محیط‌های کاری خطرناکی است که انواع خطرات فیزیکی (مانند تماس با عوامل بیولوژیک، شیمیایی و هسته‌ای)، روانی (مانند استرس و شیفت‌های شبانه) و اجتماعی (مانند شیفت‌های شبانه به عنوان فاکتور تاثیرگذار مهم در زندگی اجتماعی و تضادها) در آن وجود دارند. شرایط کاری، تاثیری فوری بر روی سلامت دارد که باید در این شرایط با آن برخورد نمود و سازمان بیمارستان مسئول این تاثیرات بوده و باید از این سه راهبرد در جهت ارتقای سلامت کارکنان استفاده نماید. بعلاوه بیمارستان (همانند بیماران) سه راهبرد انتخابی نیز برای ایده‌آل‌سازی تاثیرخود بر سلامت کارکنان دارد.
توانمندسازی کارکنان در جهت مدیریت ارتقای سلامت بیماری‌های شغلی
بیمارستان می‌تواند با ارایه خدمات فردی یا گروهی به حمایت از کارکنان خود در برابر بیماری‌های شغلی بپردازد و آن‌ها را برای مدیریت بیماری‌ها و ارتقای سلامت، توانمند نماید[20].
توانمندسازی کارکنان در جهت توسعه شیوه زندگی ارتقادهنده سلامت
بیمارستان‌ها همچنین این پتانسیل را دارند که باعث افزایش سلامت کارکنان با ارتقای شیوه زندگی سالم شوند به خصوص اگر در شیوه زندگی کنونی خود با خطرات مربوط به عاملی خاص مواجهه داشته باشند (مثل سیگار، الکل، عدم ورزش، عدم تغذیه سالم). این خدمات به خصوص اگر باعث حمایت افراد در پیروی ازسیاست‌های کلی ارتقای سلامت در بیمارستان گردند باعث ایجاد احساس رضایت می‌شوند (مانند ایجاد بیمارستان عاری از سیگار) و باعث ایجاد توانایی در کارکنان در انجام وظایف محوله به آن‌ها می‌گردد.
مشارکت در ارتقای سلامت و تقویت و توسعه زیر بناهای اجتماعی برای نیازهای خاص کارکنان
شیوه زندگی بیماران و کارکنان نه تنها به خصوصیات فردی بستگی دارد بلکه به شرایط زندگی آن ها در جامعه نیز وابسته است. بعلاوه، شرایط زندگی تاثیر عمومی مهمی بر کیفیت زندگی دارد. لذا بیمارستان می‌تواند پتانسیل تاثیر بر سلامت کارکنان را از طریق مشارکت در توسعه جامعه با جهت‌گیری در مورد کارکنان ارتقا بخشند. مثال‌های کلاسیک شامل تامین مهدکودک حین ساعات کاری، ایجاد حمل و نقل عمومی، توجه به اسکان کارکنان بیمارستان و در نظر گرفتن ساعات فراغت جهت رسیدگی به خدمات عمومی و زندگی شخصی می‌باشند.
