عملی کردن سیاست ارتقای سلامت
تمایز بین حفظ و توسعه کیفی ارتقای سلامت و خدمات جدید ارتقای سلامت به عنوان هدف برنامهریزیهای راهبردی، امری لازم در جهت بهکارگیری این امور است. در مورد اخیر بهکارگیری برنامه‌های ارتقای سلامت جدید و خاص با تاکید بیشتر بر آموزش و مربوط به راهبردهای 4 تا 6 (برای هر یک از بیماران، کارکنان یا جامعه) باید عملی گردد (مانند هر خدمت جدید دیگری که بر پایه اصول مدیریت پروژه و غیره اجرایی می‌گردد). از دید جامع‌نگر حفظ و ارتقای کیفی فرآیندهای ارتقای سلامت امری ضروری است.
درست مانند مدیریت کیفیت، اصول ارتقای سلامت باید در تمام تصمیم‌گیری‌های بیمارستان (مدیریت و تصمیمات تخصصی توسط تمام گروه‌های حرفه‌ای بیمارستان) لحاظ شود. برای درک این رویکرد کلی، بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت نیازمند یک سیستم حمایتی درست مانند سیستم‌های حمایتی مربوط به مدیریت کیفیت بیمارستان‌ها هستند.
این سیستم حمایتی خاص بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت هم می‌تواند با سیستم حمایتی مدیریت کیفیت بیمارستان ادغام شود و هم به عنوان سیستمی مستقل فعالیت نماید. مثال‌هایی در مورد ادغام این سیستم با سیستم‌های مدیریت کیفیت وجود دارد[22].
برای به کارگیری معیارهای مفهومی مربوط به ارتقای سلامت، انجام فعالیت هایی که در طول سیاست‌های خاصی انجام می گیرد، مفید است (مانند تغذیه، سیگارکشیدن، مدیریت استرس، ادامه مراقبت). این سیاست‌ها باید به برنامهریزیهای راهبردی بیمارستان متصل باشند (برپایه مشکلات خاص مربوط و سطح انتظارات در محیط بیمارستان).
رویکرد کلی بیمارستان‌های ارتقا دهنده سلامت، توسعه در موارد زیر را در بیمارستان القا می‌نماید:
توجه به دست‌آوردها
باید به تعریف گسترده‌تری از دستاوردهای سلامتی توجه شود؛ لذا لازم است تا به تعریف شاخص‌های خاص مداخلات ارتقای سلامت برسیم (پیامدهای بالینی، سلامت کلی‌نگر، کیفیت زندگی، رضایت بیمار، تساوی در حقوق، و سواد ویژه بهداشتی برای ارتقای سلامت).
توجه به ساختارها و روندهای مرتبط با ایجاد این دست‌آوردها
برای رسیدن به دستاوردهای سلامتی مورد نظر، ساختارها و فرآیندهای بیمارستانی باید بهبود بیشتری پیدا کنند (با توجه به اصول و معیارهای ارتقای سلامت):
- ارتقای سلامت باید به عنوان یک هدف واضح در متن شرح وظایف بیمارستان لحاظ شود (باید شامل اشاره به حقوق بیمار، سلامت بیماران، کارکنان، جامعه و غیره باشد).
– باید از طرف مقام مدیریتی عالی تعهدات واضحی در زمینه لزوم اجرای ارتقای سلامت وجود داشته باشد. باید یک سند سیاست راهبردی ارتقای سلامت حساب شده با مشخص کردن اهداف، راهبردهای ارتقای سلامت و سیاست‌های لازم جهت میل به این مقاصد وجود داشته باشد. تدوین یک برنامه سالیانه مربوط به فعالیتهای ارتقای سلامت با تخصیص بودجه مشخص مفید است.
– وجود یک ساختار مدیریتی خاص ارتقای سلامت یا وارد کردن اصول ارتقای سلامت، اهداف و مقاصد آن در یک ساختار مدیریتی موجود لازم است. مثالی از یک چنین ساختار مدیریتی شامل کمیته راهبردی ارتقای سلامت، مشارکت کارکنان بیمارستان از تمام سطوح، بیماران و خانواده‌هایشان همانند دیگر ذینفعان و تامین امنیت آن‌ها، تامین حمایت پایدار از مداخلات ارتقای سلامت توسط تیم یا مدیر ارتقای سلامت می‌باشد. تدوین یک دستورالعمل سازمانی ویژه ارتقای سلامت می‌تواند در کاربرد روزمره مفید واقع شود.
– برای ایجاد تاثیر روزانه بر فعالیت بالینی، ارتقای سلامت باید با فرآیندهای بالینی، استانداردها و دستورالعمل های مربوط به فعالیت‌ها و تصمیمات معمول ادغام گردد.
– کارکنان باید به طور معمول مورد اطلاع رسانی و مشارکت قرار گیرند. برای مثال سیستم پیشنهادات کارمندان، پروژه‌های کاربردی، نامه‌نگاری‌ها، سمینارهای سالانه یا نظر دادن در وب سایت. آموزش و تمرین کارکنان و روسا برای تامین منابع خلاق لازم است.
– برقراری ارتباط با تامین‌کنندگان خدمات سلامتی و دیگر ذینفعان جامعه باید به طور فعال مورد توجه قرار گیرد.
